(güzel bir yazı okumanızı tavsiye ederim)

Çok gezen çok bilir, çok bilen de mutsuz olur derler halk arasında. Çok bilgi ne zamandan beri mutsuzluk vermeye başladı? Çağımız bilgi çağı değil midir? …

Çok bilmek mutsuzluk getirir mi bilemem ama, güvenlik konusunda çok bilmek bazen size huzursuzluğun kapılarını aralayabiliyor. Şöyle dönüp geçmişe baktığımda, 10 sene kadar öncesi, 1999 yılına döndüğümde, o zamanki güvenlik şartlarını değerlendirmekten kendimi alamıyorum. Nice dünya devi saydığımız firmanın; bilgilerimizi o zamanlar tereddütsüz emanet ettiğimiz kurumun, bugün ortaya çıkan güvenlik açıklarından aslında o zamanlar ne denli etkilenebileceğini bilmek insanın kanını donduruyor. Öyle ki; bugün artık herkesin bildiği, bulunmuş açıklar, o zaman da kritik görevlerde kullanılan büyük firmaların sistemlerinde mevcut idi. Ancak bilinmiyorlardı. Belki de bilmemek burada “sahte güven” duygusunun anahtarıydı. Eminim ki, o açıkların orada olduğunu bilen bir sistem yöneticisinin uykuları kaçacaktı, mutsuz olacaktı. Çünkü artık, sıradakinin kendisi olabileceğinin bilincine varmış olacaktı. Galiba haklılar, çok bilmek bazen mutsuzluk da getirebiliyor…

Bir güvenlikçi gözüyle baktığımda benim bu bilincin farkına varmam için, “bilmem” yetiyor.  Bildiğim şey ise, güvenliğin her an bozulmaya müsait, bu yüzden titizlikle korunması gereken önemli bir gereksinim olması. Ya peki bilmeyenler? Bu bilince ulaşmak için sıra bekleyenler? Onlara da bir şekilde ulaşmak lazım, lazım ki; onlar sıralarını beklerken aynı zamanda da, gelebilecek saldırılara karşı hazır olsunlar.

Bugün bilgi teknolojileri hayatın her alanına girmiş durumda. İnternet kullanıcı sayısının dünya genelinde artmasıyla, kişisel bilgi güvenliği artık gündelik hayatın içinde herkesin bilip de çoğu kez bilincine varamadığı bir unsur. Bireysel olarak yayılıp, önem kazanan bir teknolojinin, kurumsal tarafta öneminin artmaması gibi bir ihtimal olamaz elbet. Devlet işlerinden, kobilerin  bilişim ihtiyaçlarına varana kadar, birçok bilgi teknolojilerinin kullanıldığı alanda, bilgiyi, güvenlik unsurundan ayırmak olanaksız.

Hayatında bilgisayar görmemiş, kullanmamış bir vatandaşın bir kurumda ,erişilmez olan, çalışmayan, kilitlenen bir bilgisayar sistemi tarafından mağdur edilmesi, olası bir senaryo değil, gündelik hayattan alınma bir örnektir. Bu durumda, kim diyebilir ki; güvenlik lüks’tür?

kaynak:Gökhan Muharremoğlu